Aakjær, Jeppe Æ GAMMEL SMED

Æ GAMMEL SMED .

OG her kommer a med mi Hywl og mi Kjep
og mi Hej-hej-ha og mi Haah -
og hwis I vil skink mæ en jenle bette Sep,
saa blywer mi Øwen saa glaad.

Saa skal a fortæl jer en Krumm om mæ sjel
og mi Hej-hej-ha og mi Haah -
hwordan a kam hen aa slaa Tysker ihjæl
og sjel kam saa skamle te Skaad.

- I faromgoddaw drøw a Verden omkring
med mi Hej-hej-ha og mi Haah -
tho a ku jo syssel ved hunder Slavs Ting
- og æ Pigger - de war mæ saa raar!

A klinked dje Grydder, a hwet dem dje Saws
og dje Hej-hej-ha og dje Haah -
hwor bløw de da mild! A sku hold ved dje Klaws,
og de vidst jo aalle nø Maad.

* 239

A smej, og a sang, og a klaared mæ godt
med mi Hej-hej-ha og mi Haah,
og dér var skam jen, a ku gjan ha faat,
og hun war nu ett med de baar!

Men a sku no ett vær Mari hinne Mand
med mi Hej-hej-ha og mi Haah,
for a maatt jo hen aa værg for æ Land,
for den war sgi kommen i Faar.

Det myldred med Tysker, ihwor en so hen,
med dje Hej-hej-ha og dje Haah,
og Tysker war sjalden Menneskens Ven,
saalaant da æ Kuller ska raad.

De dænged wos te med dje Bly og dje Stjen
og dje Hej-hej-ha og dje Haah -
og øj mæ da rejn den jen af mi Bjen
og ga mæ mi Skrup og mi Skaad.

De toen da fræ mæ her nejen mi Knæ
med dje Hej-hej-ha og dje Haah -
og gav mæ saa jen, de haaj huggen af Træ
- og saa denneher bette Plaad.

Æ Daw de gik ad, og æ Tysker war gan
med dje Hej-hej-ha og dje Haah -
og saa kam a hjem og gywt mæ med Ann
og slo mæ hernied po æ Gaad.

Der sejjer a hejsen og hytter mæ godt
med mi Hej-hej-ha og mi Haah,
og skulter mæ javnle og kikker saa smaat,
nær æ Vind den flywer med æ Blaad.

* 240

For no er a gammel og gro i æ Tow,
i mi Hej-hej-ha og mi Haah; -
men en Hywl kan a sløv, og en Hest ka a skow
og legg Ægstol ind i en Spaad.

Naa, no'el a res mæ, og saa'ei a go
med mi Hej-hej-ha og mi Haah -
mi Kjep haar a ved mæ, mi Rasp - og mi Skro,
mi Hywl den vinter ved æ Laad.

7/2 1906.