Aakjær, Jeppe Æ SPØGELS

Æ SPØGELS .

A kam op ad Resendaal
og øwer æ Brow ved Mølgord;
det war den død Jens Kjølgord.
"Haah!
A faar aalle Naad!
A haar kwol mi Nobomand,
og a haar brænd mi Laad!"

A kam te aa bevverist,
som jen der blywer koldslavn;
Bette Kos og Jøsses Krist!
A sto som a war troldtavn.
"Haah!
Haah!
A faar aalle Naad -"

* 174

Mi Kuen haaj faat en Baaen mir,
derfor haaj a hat møj Rend;
æ Daw war kort, æ Suel war nier,
æ Maan haaj faat si Nøj tænd.
"Haah!
Haah! - u

A war blêg, men Jens war swot.
"Aa Gud! do mo ett haad mæ!
saa mo do no bewaar mæ!"
"Haah!
Haah! -"

Saa laa a Damp da som en Røj
hen øwer Blød og Knoldkjâr;
mi Hueser de løf fuld af Døj,
endda de far war aaltarr.

A vild jo rend æ Spøgels træt;
det bløw for haadt te mi Sid.
Da a haaj rend den halle Næt,
vi war ino alisid.
"Haah!
Haah! -"

Og bløw æ te , a fæk nø Len
- og Len det fæk a sommsind -
saa lisse sor, a sak ijen,
det brøll imud mi Trommhind:
"Haah!
Haah!
A faar aalle Naad!
A haar kwol mi Nobomand,
og a haar brænd mi Laad!

* 175

Det to mi Lu o Kistelbakk,
det war ett te aa hold ve'e;
mi Hor det løwt sæ i mi Nakk,
mi Skjot war wot af Koldswed.

Ja der war hejsen Faar paa Fæd
- det war ett nøj a tint jenn;
a rend, saa for mi Træskobed,
der stented Kamp- og Flintstjen.

Søn kam a ind til Resengord,
men aalste war æ Pwot lot;
æ Hund de glammed lisse sor;
baag hwer en Rud war swot, slot.

Men lig hwor no han bowr Jens Gaad,
I ved: mi Kuens Halbror -
dér faarer a søndenom æ Laad
og vejstenom æ Kalgord.
"Haah!
Haah! -"

Æ Spøgels han war hejs ett sien,
han flywer om æ Laadswing,
saa Bankerot og Taag og Stien
det danst som anner glaad Ting.

Æ Nøj war gaven for en Blaan;
da gaalt æ Kokk i Mølgord,
a vend mæ, som a lig sku daan,
da sak den laang Jens Kjølgord: "Haah!
Haah!
A faar aalle Naad!
A haar kwol mi Nobomand,
og a haar brænd mi Laad!"
23/1 1905.

*