JAWN HUMØR.

✂ Abowr herude o æ Hie
en hal Mils Vej te Øster,
er haar a Lov aa spild mi Tie
og spytt saalaant, a lyster.
i Bøen ka lieg omkring æ Damm
og trimmel To med Kaaren;
mi Awteskuen ku gjør det samm,
skjønt hun er stywlelaaren.

✂ Med Greef og Skovl hwer Dawsens Daa
en gaar og affensirer,
og a er gløj, og a er glaa,
hwor anner grovelirer;
for ha en Sind saa lærki-let,
en bette Kwind, en ynder,
og spis sæ mæt og slid sæ træt,
det passer wal for Bønder.

✂ Mi Nobo aalle nue Tid Aas
war med de drutt hæ dovnle;
an haar en Bøl og a en Hos,
tho saa læ vi jo Vovnle;
han gjør for mæ en Søndesbied,
imen hans Støwt a stander;
han hjælper mæ, a hjælper Pie,
søn hjælper vi hweranner.

✂ Og haar mi Kuen en hægen Bej,
saa ska jo Pies smaag'e,
og Pies sender lisse rej
en Kovring, nær de baage;
og somtid med en jenle Dram
en sir hinaan tegue;
tho byd det ledt er ingen Skam,
nær ett en haar det stue.

✂ Vild Fattefolk kuns støtt hinaan,
mod hwad der søn vil gnav wos,
saa skuld I si, hwor vi sku kraan
og aalle mie klav wos.
Men Smofolk ved ett, hwad de kan,
får de staar te æ Hammel;
de kund jo løwt æ hiele Land,
saatt de dje Rygge sammel!

✂ Men jawn Humør te dawle Sled
det maa no aalle fattes,
hwis ett en ska gaa fræ æ Bed
og aaltfor tidle mattes;
den fæk a med mæ fræ æ Red
- mi jennest Arpaart wa'e -
den faar mi Bøen laa i dje Kled
nær de skal ad æ Dae.
19/10 1908.