↩ Non fugit Reverentiam Vestram, Patrone Magnifice, ultimum nostrum, de nonnullis apud nos Verbi et Sacramentorum contemptoribus, colloqvium. Primum omnium consului Vestram Dignitatem de Chirurgo nostro Daniele, qvem ob papisticam religionem multifariam suspectum habui, et etiamnum habeo. Rediens ipsum coram Præside citavi, citatus comparuit, religionemqve illam diabolicam, qvam potuit severissime, denegavit et detestatus est; qvin imo, me Hafniæ agente, in Ecclesia nostra, citra meum velle, communicavit. Ego multis ipsum argumentis et qvæstionibus convincire satagebam, sed omnibus in culmo arabam. In tantum interim profeci, ut mihi in conspectu Præsidis, Sacerdotum et bonorum Virorum, publice et solenniter hoc juramentum (cujus copiam Dno Patrono, ut revideat, transmitto) se præstaturum præstitumqve propria manu communiturum polliceretur. Hoc si Domino meo placet, fiet, si minus, qvem ipsum faciam, nescio. Communicavi deinde cum Dno Doctore de Vitriario, homine prorsus atheo et prædestinatore impio: Ille hanc inqvisitionem audiens paravit abitum, si unqvam redierit, se ipsum denuo fugaturum promisit seculare Brachium. Tertius, de qvo Gravitatem vestram sum allocutus, est coriarius Ivari nominis; Hic missellus divinarum rerum fere nescius, in jus vocatus, præsente Præside et aliis, confessus est, se ab adolescentia in hunc usqve diem non communicasse. Vir est, si non provectioris ætatis, certe qvinqvaginta ad minimum annorum. Miserrimus coriarius 304 (Haterslebiæ claris, qvod audio, natalibus prognatus) ardentissimis votis efflagitavit in Ecclesiam recipi, promittens poenitentiam et vitæ in posterum emendationem. Qvarto convenimus de carpentario, homine natione Dano, etiam illiterato, qvi Paulus dicitur. Hic etiam per annum vel qvatuor a sacra Synaxi abstinuit: sollicitat et ille de receptione in Ecclesiam cum promissione vitæ corrigendæ. Interea temporis offendi adhuc qvintum, virum ad canos fere perductum, nomen ipsi est Andreas Tidemand. Est ejusdem cum duobus posterioribus farinæ homo, per tredecennium Coenæ Dominicæ non interfuit: totus (qvod mirum non est) in negotio salutis est rudis: pollicetur similiter vitæ emendationem, et petit in Ecclesiam reduci. Plura Ecclesiæ monstra non habeo, utinam nunqvam habeam. De hisce, optime Mæcenas, Gravitatem Vestram consulere necesse habeo, ut certior de executionis cum illis processu evadam. Ego, meo judicio, non video, qva ratione ipsos ad Communionem admittam, nisi prius publice absolvantur; peccata enim et scandalum eorum in publicum prodiit, totiqve innotuit Ecclesiæ. Qvare et publice peccantes publice absolvendos Ordinatio asserit Regia. Communicet interim mihi absenti gravissimum suum in hoc negotio, qvo excellit, consilium Vestra Dignitas, ut recta via incedam, nec impingam vel in ordinationem Regiam vel bonam conscientiam. Fateor, merito hoc onus Dno Episcopo imponendum; cum autem extremam ejus fragilitatem calleat Dnus Fautor, mihi audaciam meam ignoscat, confido. Jam tandem indoctum calamum suspendo, et Patronum Magnificum cum omnibus suis æterno Deo semper commendo. Scripsit ad Fridericiburgum agresti calamo