↩ Elsker han ulykkelig, da er han ikke mere sin egen, men Skiæbnens, og han kan ikke vide, om hans Muskler ville tabe Spændekraften i den uhyre Kamp mellem Alt og Intet, og han nedsegne, som en visnet Blomst, paa ► 👤Verthers Gravhøi, eller ikke. Men, overlever han sin Krisis, og vender, ►liig 👤Lazarus, tilbage fra Graven, hvor han stræbte at skiule sig for sig selv, da 190 (US) vil han føle dobbelt Trang til at ►stunde did, hvorhen der kun iles paa ►det dobbelte Væsens Vinger, men hvis Herlighed han anskuede midt i Selvkampen, der vilde sønderslide ham, halv hævet ved den ene Vinge, hans eget Væsen gav ham.