Indhold
- GJENBOERNE
-
EN SPURV I TRANEDANS
- EN SPURV I TRANEDANS SANGSPIL (1846)
- PERSONER.
- FØRSTE AKT.
- ANDEN AKT.
- TREDIE AKT.
- FØRSTE SCENE.
- ANDEN SCENE.
- TREDIE SCENE.
- FJERDE SCENE.
- FEMTE SCENE.
- SJETTE SCENE.
- SYVENDE SCENE.
- OTTENDE SCENE.
- NIENDE SCENE.
- TIENDE SCENE.
- ELLEVTE SCENE.
- TOLVTE SCENE.
- TRETTENDE SCENE.
- FJORTENDE SCENE.
- FEMTENDE SCENE.
- SEXTENDE SCENE.
- SYTTENDE SCENE.
- ATTENDE SCENE.
- NITTENDE SCENE.
- TYVENDE SCENE.
- ENOGTYVENDE SCENE.
- TOOGTYVENDE SCENE.
- TREOGTYVENDE SCENE.
- FJERDE AKT.
-
EVENTYR PAA FODREJSEN
- EVENTYR PAA FODREJSEN SANGSPIL (1847)
- PERSONER.
- FØRSTE AKT.
- ANDEN AKT.
- TREDIE AKT.
- FJERDE AKT.
- INTRIGERNE
-
SOLDATERLØJER
- SOLDATERLØJER SANGSPIL (1849)
- PERSONER.
- FØRSTE SCENE.
- ANDEN SCENE.
- TREDIE SCENE.
- FJERDE SCENE.
- FEMTE SCENE.
- SJETTE SCENE.
- SYVENDE SCENE.
- OTTENDE SCENE.
- NIENDE SCENE.
- TIENDE SCENE.
- ELLEVTE SCENE.
- TOLVTE SCENE.
- TRETTENDE SCENE.
- FJORTENDE SCENE.
- FEMTENDE SCENE.
- SEXTENDE SCENE.
- SYTTENDE SCENE.*)
- ATTENDE SCENE.
- NITTENDE SCENE.
- TYVENDE SCENE.
- ENOGTYVENDE SCENE.
- TOOGTYVENDE SCENE.
- TREOGTYVENDE SCENE.
- FIREOGTYVENDE SCENE.
- FEMOGTYVENDE SCENE.
- SEXOGTYVENDE SCENE.
- SYVOGTYVENDE SCENE.
- OTTEOGTYVENDE SCENE.
- NIOGTYVENDE SCENE.
- TREDIVTE SCENE.
- ENOGTREDIVTE SCENE.
- TOOGTREDIVTE SCENE.
- TREOGTREDIVTE SCENE.
Alle forekomster
- ↩
- SKOMAGER.
-
Hvad de gjør? De gjør mig Fortræd, de piner og plager mig, for at jeg skal fortælle dem alt, hvad jeg har oplevet og hørt og observeret, de vil gjøre mig til Indtægt og vise mig frem som en Abekat, skjønt jeg er en gammel Mand, der gaar i mit nittenhundrede Aar.
✂ Først det var i det tyske Land,
Digterne kasted paa mig deres Øje,
ach De vist ikke Dem tænke kan,
hvad jeg der maatte friste og døje.
Ja derude det underligt gaar,
hver Mand fødes med Pennen i Haanden,
Bønder og Damer og Skræddere faar
46 hver sin Portion af Digteraanden.
Altid de søge med spejdende Blik -
Musen er graadig, hun trænger til Føde -
og de fornøjed sig ret, da de fik
fat paa den stakkels evige Jøde.
Først de store flaaede mit Skind,
men saa kom jeg sgu snart i Moden,
saa skulde Jøden puttes ind
baade i Epopeen og Oden.
Rundt man mig jog som et Skovens Dyr
durch gjennem Vand, over Ild, gjennem Bakker
blot for at fiske et Eventyr
til disse hersens Musenalmanakker.
Tungt var mit Hoved, træt min Krop,
tavs jeg mig stjal fra de tyske Riger,
løb saa afsted, og kom i Galop
syg og mødig til Sjælland op.
- Det er Gud straffe mig sandt, hvad jeg siger!